Nourdin en Sercey lopen stage bij RECO Lift Solutions

In gesprek met… Nourdin, Sercey en Ronald

‘Alles kun je leren, als je dat maar wilt’. Vanuit dat motto leren wij stagiaires en BBL-ers, graag de kneepjes van het vak. Maar hoe pakken we dat aan? En belangrijker nog… hoe wordt dat ervaren door de stagiaires? Bij RECO Lift Solutions in Waddinxveen gingen we daarover in gesprek met stagiaires Nourdin Namouss (opleiding Technicus Mechatronica Systemen niveau 4) en Sercey de Roo (1e Monteur Mechatronica, niveau 3) samen met praktijkbegeleider Ronald de Pater.

Onderdeel van een team

Begin februari startte de stageperiode voor Nourdin en Sercey, oftewel vier dagen ‘meewerken’ en één dag naar school. Voor Nourdin was RECO al bekend terrein. Hij vertelt: “Dit is mijn tweede stage bij RECO, eerst bij de liftenafdeling in Koudekerk en nu in Waddinxveen voor mijn eindopdracht. Beide stages waren heel afwisselend, ook door de verschillende typen liften. Dat vindt Sercey ook: “Het voelt alsof ik onderdeel ben van het team. Ik werk veel in de werkplaats aan trapliften, maar ga ook wel eens mee voor het opbouwen van een lift of op pad voor een storing”. “Waar het druk is, assisteer ik. Van oproepkastjes maken, tot werken aan de liften of tussenunits. Zo leer je hoe het écht werkt”, voegt Nourdin toe.

Veel vraag naar technische mensen

Zowel Nourdin als Sercey zijn het technische vak ‘ingerold’. Sercey vertelt: “Ik wist niet precies wat ik wilde. Er is veel vraag naar technische mensen en ik werk graag met mijn handen. Dat leek mij een goede basis voor een technische opleiding.” Nourdin: “Veel vrienden van mij werken in de techniek. Daardoor werd ik ook enthousiast. En dat ben ik nog steeds! Ik heb niveau 2, 3 en nu ook 4 afgerond en wil misschien zelfs door met een technische HBO-opleiding.” Het verschil tussen de niveaus? “Op niveau 2 leer je de basis en werk je echt met je handen. Bij de andere niveaus gaat het ook over het proces eromheen. Denk aan programmeren, werkvoorbereiding en klantcontact.”, legt Nourdin uit.

Een goede leermeester

Nourdin heeft net zijn stage-eindopdracht bij RECO afgerond; het gebruiksklaar maken van een plateaulift. Een felicitatie waard! Hij is trots, maar zegt direct: “Dit komt zeker ook door de begeleiding van Ronald.” En daar is Sercey het mee eens: “Ronald is een goede leermeester. Hij legt dingen goed uit, neemt de tijd, helpt waar nodig en heeft geduld.”

Dat is precies waarom Ronald de rol van praktijkbegeleider heeft opgepakt. “Ik vind het belangrijk dat (technische) ervaring en kennis worden gedeeld. Naar mijn idee moet je het werk écht samen doen. Door het delen van kennis word je met elkaar beter en kun je elkaar opvangen/aanvullen als dat nodig is”, licht hij toe. Hij vervolgt: “Ik ben chef werkplaats, maar noem mijzelf liever meewerkend voorman. Waarom? Omdat ik ernaast wil staan en begeleiden waar nodig voor het beste resultaat”.

“Sfeer, waardering en samenwerken zijn het allerbelangrijkste wat er moet zijn bij een bedrijf!”
- Ronald de Pater

Theorie en praktijk

Over de rol van de school (MBO Rijnland, red.) tijdens de stage zijn de jongens kort en duidelijk. “Een dag in de week gaan we naar school om verslagen af te maken en voor uitleg over de nodige formulieren e.d.”. Sercey vult aan: “Ik ben wel echt van de praktijk. Kijk, knippen leer je niet uit een boek dat moet je doen. Dat werkt ook zo met techniek.” Nourdin is het daarmee eens. “Maar..”, zegt hij, “sommige dingen qua werkwijze en nodige instructies of formulieren zijn wel goed om op school te leren. Daar leer je de basis en in de praktijk de rest.”

“Knippen leer je niet uit een boek maar moet je doen, dat werkt met techniek precies zo!”
- Sercey de Roo

De deur staat altijd open

De stageperiode loopt nu -in mei- ten einde en dat stemt Ronald een klein beetje weemoedig: “Dit zijn goede gasten en die begeleid ik graag. Ze zijn netjes, willen graag leren en pakken de technische dingen snel op. Ik kijk echt terug op geslaagde maanden en ik zou de deur altijd voor ze open houden.”

Ook Nourdin en Sercey kijken goed terug op hun stages, met als hoogtepunt toch wel hun bijdrage aan een project in Rotterdam. “Bij twee flats met ieder 20 verdiepingen moesten in totaal maar liefst 80 trapliften worden geplaatst. Dat deden we met een behoorlijke club monteurs en dus echt met elkaar”, vertelt Sercey. Nourdin moet lachen: “Ik heb daar zelf nog een tijdje vastgezeten in een lift van de flat. Weet ik ook eens hoe dat voelt”.